20 apr Vlekkertseveld 10-10a
Vlekkertseveld
K 6
Snorrewind
Auteur:
Evert de Jonge
Inhoudsopgave:
Inleiding
Het ontstaan van deze boerderij heeft alles te maken met de verdwenen boerderij De Vlekkert. Een deel van die oude boerderij werd afgesplitst waaruit een katerstede ontstond. De reden was een verdeling van een erfenis; hoe dat ging kunt u lezen in het verhaal van De Vlekkert.
De Katerstede
Een van de kinderen Broenis, Egbert, zou op zijn geërfde deel een nieuw huis laten bouwen. In het doopboek van Epe werd hij Egbert Broenis van den Vleckert genoemd. Het huis vererfde op zijn drie kinderen. In 1741 zouden twee van hen met hun partners, te weten Reynder Egberts & Trientjen Derks, en Jan Egberts & Mechtelt Jans, hun 2/3 deel verkopen aan zwager en zuster Lubbert Henricks Boeve & Jennegjen Egberts. Zij moesten hiervoor wel een hypotheek afsluiten. Woonden Lubbert en zijn vrouw wel op deze boerderij? Aangezien hij pachter was van het nabij gelegen ‘t Hinkel is het antwoord; wellicht niet.
In 1764 leende Lubbert Boeve, als weduwnaar, geld bij de al eigenaren van de hoofdboerderij, de familie Wildrik. Tot onderpand diende ‘Caterstede De Vleckert’, bestaande in huis en hof met een kamp genaamd Jufferenkamp en Suerkamp, met holtgewassen, zijnde allodiaal tijnsgoed, met als begrenzing: Oostwaarts de Nieuwe Wetering, Zuidwaarts land van erf De Bossenbroek, Westwaarts het gemene veld en Noordwaarts Heer Wildrik (De Vlekkert dus).
Na Lubbert overlijden werden zijn kinderen eigenaar. In april 1769 verkochten Hendrik Lubberts Boeve & Jentje Dries, Peter Hendriks Burgmeijer & Geertje Lubberts Boeve, Arend van Apeldoorn & Gerritje Lubberts Boeve, als erfgenamen van Lubbert Henrix Boeve, de katerstede – nu omschreven als het erf De Vlekkert – met de Jufferencamp en Suercamp, aan Kornelus, Anna en Lubbert Ariens, broers en zuster.
Verkoop
In 1792 sloten Lubbert Ariens & Margaretha van Essen en de vijf minderjarige kinderen voor de helft als erfgenamen van hun oom en tante Cornelis en Anna Ariens – conform een testament gemaakt in 1783 te Nijbroek – en na een magescheid 19-6-1792, tussen hen en de kinderen van Hermen Pander & Hermtje Ariens, een koopovereenkomst. De nieuwe eigenaar werd Vaassenaar Reinder Gerrits van Eeckt (of: van de Eekte) die in 1796 trouwde met dorpsgenoot Driesje Elskamp. Zij kregen een handvol kinderen, waarvan er maar liefst twee binnen enkele dagen in 1805 overleden aan de roodvonk. Als woonadres werd toen De Iewerts aangeduid; de naam voor het zuidelijke deel van het Emsterbroek.
Reinder overleed mei 1817, in huisnummer 84, waarna zijn weduwe de boerderij verpachtte aan Teunis Vos. Zij liet in 1824 een inventaris opmaken. De akte gaf aan dat zij in Vaassen woonde en dat er zowel minder- als meerderjarige kinderen waren. De boerderij werd als volgt omschreven: een huis, hof, hooi- en zaailand, groot 3.40.36 ha. te Emst (N: O.A. Schutter, O: Nieuwe Wetering, Z: Bezit van huis de Cannenburg, W: het gemene veld).
Het bezit vererfde na haar overlijden, 1855, op de kinderen, die de huur van pachter Teunis Vos opzegden. Op 17 en 31-7-1856 liet Gradus van Eek, mede voor zijn broers en zusters, zwagers, het huis en erf met bouwland, een akkerhegge, groot 1,68 ha. Kadastraal genummerd Epe-Oene, sectie K 6-15, gelegen op de Vlekkert, veilen. Het werd voor 1350 gulden gekocht door hun broer Gerrit Jan van Eek. Op 27-12-1856 verkocht deze het door aan de voormalige pachter Teunis Vos…zonder een cent winst te maken. In de akte werd melding gemaakt dat er elk jaar een tiendhoen moest worden afgedragen aan het Rijk, waarde 20 cent.
In 1884 kwam boerderij in andere handen. De nieuwe eigenaar werd het echtpaar Hendrik Kamphuis Reindersz en Reintje van den Berg en kinderen.
Omstreeks 1921 werd de boerderij aan Gerrit de Wilde en zijn vrouw verkocht. Na haar overlijden was Gerrit samen met zijn kinderen eigenaar.
De naam Snorrewind
Er is enige discussie over de naam van de boerderij. Allereerst de naamsverklaring. Volgens Otten is op de kaart van De Man (1812) een klein heuveltje te zien ten zuidwesten van De Vlekkert met de naam Snorrewind. Het zou slaan op een onbegroeide winderige ‘kop’ in het lage winderige broekland.
Helaas heb ik op de kaart van De Man niets geconstateerd. Ook op latere landkaarten vond ik niets.
Volgens anderen zou de oorspronkelijke naam Snarrewiend zijn geweest. Ook deze naam heb ik niet gevonden.
Een feit is dat de naam in enkele 19e-eeuwse akten voorkomt en dat de huidige woning terecht de naam draagt.
Sorry, het is niet mogelijk om te reageren.